Ne olduğunu anlamak için birkaç saniye yetti aslında. Bir anda her şey kontrolden çıktı. CHP'nin Esenyurt'taki ilçe kongresi, hiç kimsenin öngöremediği bir kaosun içine sürüklendi. Sıradan bir siyasi buluşma olarak başlayan gün, sandalyelerin havada uçuştuğu, bağrışmaların yankılandığı tam bir tiyatroya dönüştü.
Ortam gerilimi önceden hissettiriyordu belki de. Kongre binasında hava ağır, bakışlar sertti. Delegeler arasında dolaşan fısıltılar, bir şeylerin yolunda gitmediğinin habercisi gibiydi. Ve sonra... patlamaya hazır bir bomba misali, her şey bir anda alev aldı.
Kimin başlattığı belli olmayan bir tartışma, saniyeler içinde fiziksel bir çatışmaya evrildi. İnsanlar itişmeye başladı, bağırışlar birbirine karıştı. Ve en dramatik sahne: bir delegenin eline geçirdiği sandalyeyi havaya kaldırışı. O an herkes dondu kaldı. Sandalye bir hedefe doğru fırlatıldı, etraftakiler panik içinde kaçışmaya çalıştı.
Ortalık toz duman içinde kaldı. Güvenlik görevlileri araya girmeye çalıştı ama öfke o kadar büyüktü ki, sakinleştirmek neredeyse imkansızlaştı. Bir süre sonra -ne yazık ki- siyasi tartışmaların yerini kişisel hesaplaşmalar almıştı. Görgü tanıkları, "Daha önce hiç böyle bir şey görmemiştim" derken hâlâ şoktaydılar.
Peki nasıl oldu da bir siyasi parti kongresi bu hale geldi? Aslında cevap basit: kontrol kaybı. Tansiyon yükseldi, sözlü tartışmalar kontrolden çıktı ve iş fiziksel boyuta sıçradı. O sandalye, belki de o anda her şeyin sembolü olmuştu: havada uçuşan sadece bir sandalye değil, aynı zamanda siyasi nezaketin ve dialog umudunun da son kırıntılarıydı.
Sonuçta, Esenyurt'ta yaşananlar sadece bir kavga değil, aynı zamanda siyasetteki gerilimin ne kadar tehlikeli boyutlara varabileceğinin de bir göstergesi oldu. Umarım bir daha böyle sahneler yaşanmaz. Çünkü sandalyeler fikirler için değil, oturmak içindir.
