Havalimanının uluslararası terminalinde adeta bir bayram havası vardı. Sanki bütün şehir, evlatlarını bekleyen bir aile gibi toplanmıştı. Ve nihayet, beklenen an geldi çattı.
Kapıdan çıkan ilk isimler göründüğünde, alkış sesleri terminalin tavanını sarsmaya başladı. O anki duyguyu tarif etmek gerçekten zor - bir gurur, bir heyecan, biraz da hüzün karışımı. Çünkü biliyoruz ki bu takım, Avrupa'nın en iyileriyle göğüs göğüse çarpıştı.
Yorgunluk mu? Hiç Yok!
Yüzlerindeki ifadeyi görseniz... Evet, fiziksel olarak yorgun görünüyorlardı ama gözlerindeki o mücadele ışığı hiç sönmemişti. Belki istedikleri sonucu alamadılar, ama şunu net olarak söyleyebilirim: Bu takım, Türk basketbolunun geleceği adına inanılmaz umutlar vaat ediyor.
Antrenörün dediği gibi: "Biz buraya sadece oynamaya gelmedik. Biz buraya, Türkiye'nin adını en iyi şekilde temsil etmeye geldik." Ve bunu fazlasıyla başardılar.
Taraftar Sevgisi: Her Şeye Değer
Şunu itiraf etmeliyim - taraftarlarımızın sevgisi gerçekten göz yaşartıcı. Saatlerce beklediler, pankartlar hazırladılar, marşlar söylediler. Oyuncularımızdan biri şöyle dedi: "Bu sevgi, sahada attığımız her basketten daha değerli."
Ve inanın bana, bunu söylerken yüzündeki ifade tamamen içten ve samimiydi. Bu tür anlar, sporun sadece kazanmak veya kaybetmek olmadığını hatırlatıyor bize.
Peki Ya Gelecek?
Turnuva boyunca genç oyuncularımızın performansı gerçekten takdire şayandı. Deneyimsizlikleri bazen kendini gösterdi elbette, ama o gençlik heyecanları ve öğrenme açlıkları, gelecek için büyük umut vaat ediyor.
Şimdi dinlenme ve değerlendirme zamanı. Takım bir süreliğine dağılacak olsa da, yeni sezon için hazırlıklar çoktan başladı bile. Bir basketbol sever olarak şunu söyleyebilirim: Türk basketbolunun geleceği, gerçekten parlak.
Unutmayalım ki her maç, sadece bir skor değil aynı zamanda bir derstir. Ve bu genç takımımız, Avrupa sahnesinden inanılmaz derslerle döndü. Önümüzdeki turnuvalarda çok daha güçlü olacaklarına yürekten inanıyorum.
