İnanılmazdı. Gerçekten de söylenecek başka bir söz yok. Brezilya ve Japonya, bronz madalya için adeta bir ölüm kalım mücadelesine girişti ve maçın kaderi son saniyelerde yazıldı.
Salon ayağa kalkmıştı. Heyecan doruktaydı. Son periyotta Japonlar inanılmaz bir geri dönüşe imza attılar - tıpkı samuray ruhunu yansıtırcesine. Ama Brezilyalılar... Onlar da pes etmeye hiç niyetli değildi. Güney Amerikalıların oyunu tam bir samba ritmi gibiydi: bazen yavaş, bazen hızlı, ama her zaman ritmik.
Son Periyotta Yaşananlar Nefes Kesti
Maçın bitimine sadece 12 saniye kala skor 80-80'di. Top Brezilya'nın elindeydi. Santr çizgisinden oyuna başladılar. Paslar hızlıydı, Japon savunması ise adeta bir duvar gibiydi. Son 3 saniye... Top William'nın elinde. Sıçradı, turnike atışı... Ve basket! Salon bir anda sustu, ardından Brezilyalı taraftarların sevinç çığlıkları yankılandı.
Japonlar için tam bir kalp kırıklığıydı. Son atış denemeleri potadan döndü ve Brezilya tarihi bir galibiyetle bronz madalyayı kucakladı.
İstatistikler Ne Diyor?
Brezilya'nın genç yıldızı William, takımını sırtladı ve 22 sayıya ulaştı. Japonların ise üç sayılık atışlardaki yüzde 35'lik isabet oranı maçı uzatmaya yetecek gibi görünüyordu - ta ki o son basket gelene kadar.
Savunma? Brezilya'nın savunma anlayışı maçın bel kemiğiydi. Japon oyun kuruculara adeta nefes aldırmadılar. Her top için mücadele ettiler, her santimetre için savaştılar. Bu zaferi tamamen hak ettiklerini söylemeliyim.
Japonya için üzüldüm doğrusu. O son atıştan önce müthiş bir direniş sergilediler. Ama spor böyle bir şey işte. Bazen her şeyi doğru yaparsın ama yine de kaybedersin. Brezilya ise soğukkanlılığını korumasını bildi ve ödülüne kavuştu.
