Ah, o eski günler... Sahada çıtır çıtır seslerle ilerleyen, her top için verilen amansız mücadeleler. Günümüz futbolunda ise bu görüntü giderek nadirleşiyor. İşin garip tarafı, hiçbir takım bu temel unsuru görmezden gelerek başarıya ulaşamıyor. Neden mi? Cevabı basit: İkili mücadele kazanılmadan, üç puan kazanılmaz.
Teknik direktörler artık seslerini yükseltiyor. Ofansif oyuncuların göz alıcı driblingleri veya kaleciyle karşı karşıya pozisyonları elbette önemli. Fakat maçın kaderi, çoğu zaman orta sahada veya ceza sahası girişlerinde verilen o küçük ama kritik mücadelelerle şekilleniyor. Kaybedilen her ikili mücadele, rakibe bir nefes alma fırsatı, bir atağın başlangıcı olarak geri dönüyor.
Modern Futbolun Unutulan Temel Taşı
Oysa günümüzde genç oyunculara neredeyse sadece top sürme, pas ve şut teknikleri öğretiliyor. Sahada adeta birer atlet gibiler – koşuyorlar, evet, ama gerektiği kadar savaşmıyorlar. Rakip oyuncuyla omuz omuza geldiklerinde ya pozisyonu terk ediyorlar ya da faulle sonuçlanacak bir girişimde bulunuyorlar. Bu da takıma pahalıya mal oluyor.
Belki de en büyük hata, bu mücadelelerin sadece defansif bir sorumluluk olduğunu düşünmek. Hayır! Forvet oyuncusundan orta sahanın en yaratıcı ismine kadar herkes, topu kaybettiği anda ilk pressi yapmak ve rakibi rahat bırakmamak zorunda. Aksi takdirde, organize olamayan bir takım haline gelirsiniz. Rakip, defansif hattınızı rahatça geçer.
Peki, Çözüm Ne?
İşte bu noktada antrenmanlar devreye giriyor. Teknik ekipler, oyuncularına sadece pas drill'leri yaptırmakla kalmamalı. Özellikle ikili mücadele drill'leri, fiziksel dayanıklılık çalışmaları ve mental dayanıklılık eğitimleri artık zorunlu hale gelmeli. Oyuncu, topu kapmak için mücadele etmeyi, itişmeyi, hatta bazen itiraf edelim, fazla sert olmamak kaydıyla müdahale etmeyi öğrenmeli.
Sonuç olarak, futbol sadece bir teknik ve taktik oyunu değil. Aynı zamanda bir irade, azim ve mücadele sınavı. Sahada kaybedilen her düellonun, skor tabelasına yansıyan bir olumsuzluk olarak geri döneceğini unutmamak lazım. Taraftar da bunu görüyor ve takdir ediyor – sonuç kaybedilse bile mücadele eden takım alkışı hak ediyor.
Galibiyete giden yol, işte bu küçük savaşları kazanmaktan geçiyor. Gerisi, zaten kendiliğinden geliyor.
