Dostluk maçı dendiğine bakmayın, sahada dostane pek bir şey yoktu doğrusu. Türkiye U18 Milli Takımı, İspanyol gençleri adeta futbolla terbiye etti diyebiliriz. 3-1'lik skor her şeyi anlatmaya yetiyor aslında, ama gelin biraz daha derine inelim.
Maçın daha 8. dakikasında olacakların habercisi gibiydi. Türkiye, İspanya'nın savunmasını adeta bıçak gibi yardı. Top ağlarla buluştuğunda, İspanyol kalecinin yüz ifadesi görülmeye değerdi herhalde. İlk yarıya damgasını vuran bu gol, genç millilerimize inanılmaz bir özgüven kattı.
İkinci yarıya ise tam anlamıyla fırtına gibi başladık. 48. dakikada attığımız gol, İspanyolların moralini iyice bozdu. Sanki "Bu kadar değil, daha neler var" der gibiydi genç ay-yıldızlılar. Ama İspanya pes edecek gibi değildi hani - 68. dakikada bir gol bulsalar da, umutları kısa sürdü.
Çünkü tam 70. dakikada... Oh be! Üçüncü golümüz geldi. İspanyol defans oyuncuları öylece bakakaldılar. Ne yapsalar boşunaydı artık. Türkiye'nin genç yetenekleri, oyunu adeta bir sanat eserine çevirmişti.
Son dakikaları saymazsak - ki İspanya'nın kırmızı kart görmesiyle zaten iyice dağıldılar - maçın hakimi tartışmasız bizdik. Bu gençler, gelecek için inanılmaz umut veriyor doğrusu. Belki de yarının yıldızlarını izliyoruz şu an, kim bilir?
Bu arada şunu da söylemeden geçemeyeceğim: Teknik direktör ve oyuncuların uyumu gerçekten takdire şayan. Öyle rastgele bir galibiyet değildi bu, ciddi bir emek ve strateji vardı arkada.
