Tam tamına on dört yıl. Düşünsenize, on dört uzun yıl boyunca aynı formayı terletmek, aynı renkler için savaşmak. Fenerbahçe'yle aramda sadece bir oyuncu-kulüp ilişkisinden çok daha ötesi vardı, itiraf ediyorum. Ayrılık kararı zordu, evet, ama içimde bir burukluk yok. Aksine, müthiş bir gurur ve minnetle doluymuş gibi hissediyorum kendimi.
Hayatımın neredeyse yarısı diyebileceğim bu süreçte, sarı-lacivertli formayla çıktığım her sahada büyük bir ailenin parçasıydım. Taraftarın sevgisi, desteği inanılmazdı. Onlara, kulübe, herkese teşekkür borçluyum aslında.
Milli Forma Ayrı Bir Heyecan Veriyor
Şimdi önümde yepyeni bir macera var. Yeni kulübüm Eczacıbaşı'na alışma sürecim devam ediyor. Antrenmanlar, yeni sistemler, yeni bir takım arkadaşlığı... Hepsi bir yana, milli takımın yolculuğu benim için her zaman ayrı bir yere sahip olmuştur. O formayı giymek, ülkeni temsil etmek tarifsiz bir duygu. İnanılmaz bir motivasyon kaynağı.
Tokyo Olimpiyatları'nı düşünüyorum da... Orada yaşadığımız o inanılmaz çıkış, takım olarak gösterdiğimiz o müthiş mücadele, her şeye değerdi. Adeta bir rüyaydı. Oradan aldığımız o enerji ve hırs, şimdi yeni hedeflerimizin de temelini oluşturuyor. Daha alacağımız çok yol, oynayacağımız çok maç var.
Gelecek için Büyük Hayaller
Kariyerime farklı bir kulüpte, farklı bir ortamda devam etmek belki bazıları için şaşırtıcı olabilir, ama ben bunu bir son değil, aksine yepyeni bir başlangıç olarak görüyorum. Tecrübelerimi aktarmaya, hem yeni kulübümde hem de milli takımda en iyi şekilde performans göstermeye devam edeceğim.
Voleybol benim tutkum. Sahada olmak, takımım için savaşmak, seyirciyi heyecanlandırmak... İşte beni ben yapan şeyler bunlar. Ve inanın, daha söyleyecek çok sözüm, oynayacak çok oyunum var. Yolculuk devam ediyor!
