Viyana'nın soğuk gecesinde sahada ter döken adamlarımızdan biriydi Mert Müldür. Maç sonu düdüğü çalıp da rakibimiz Avusturya sahadan galip ayrılınca, içinde bir şeyler kırıldı herkesin ama Mert öyle dimdik duruyordu ki... Sonrasında mikrofonlar ona uzatıldığında, tüm samimiyetiyle döktürmüş içini.
"Biz sahaya çıktık ve müthiş bir mücadele örneği sergiledik" diyor Mert, gözlerinde o maçın yorgunluğu hâlâ dururken. "Rakip kaleye gidemedik mi? Gittik elbet. Ama işte o son vuruşlar, o kritik anlar... Biraz daha şanslı olmamız gerekirdi belki de."
Aslında kimse kolay kolay itiraf edemez bunları ama Mert'in söyledikleri içerliyor insanı: "Kaybetmek tabii ki acıtıyor. Hele ki bu kadar emek verip, bu kadar savaştıktan sonra... Ama biz kendimize düşeni yaptık. Sahada her birimiz son nefesimize kadar mücadele ettik."
Peki Ya Sonrası?
Maç bitti, skor tabelada kaldı. Ama Mert'in sözlerinden anlıyoruz ki, asıl mesele sadece kaybetmek değil. "Takım olarak birbirimize kenetlendik" diye anlatıyor, "Ama işte... Futbol böyle bir şey. Bazen tüm emeğinize rağmen istediğiniz sonucu alamayabiliyorsunuz."
Ve ekliyor, sesinde hafif bir titreme ile: "Taraftarımızdan özür diliyoruz. Onların desteği bizim için her şeyden değerli. Bir sonraki maçlarda daha iyisini yapacağımıza söz veriyoruz."
Bu arada –kimse söylemese de– Mert'in o geceki performansı gerçekten takdire şayandı. Defansta adeta duvar gibiydi, topu her çıkardığında yeni bir umut doğurdu içimizde. Ama futbol işte; bazen en çok çabalayanlar değil, golleri atanlar kazanıyor.
Son sözü yine Mert'e bırakalım: "Biz pes etmedik, asla etmeyiz de. Bu yolculukta daha çok çalışacağız ve Türkiye'yi en iyi şekilde temsil etmeye devam edeceğiz."
