Hayat bazen öyle bir çıkmaza sokar ki insanı, seçim yapmak işkenceye dönüşür. Özellikle de aile olmakla 'kendi yolunda' kahraman kalmak arasında sıkışıp kaldıysanız. Kim demiş mutluluk ikisinden birini seçmekmiş? Belki de asıl mesele, bu ikilemin ortasında bir yerde durmakta.
Düşünsenize: Sabah alarmıyla uyanıp koşturmaca başlıyor. İşte patronun beklentileri, evde çocuğun ödevleri, eşin ilgilenilmeyi bekleyen bakışları... Ve siz, tam ortada, hangi tarafa ağırlık vereceğinizi bilemez halde. Hangimiz yaşamadık ki bu karmaşayı?
Toplumun Dayattığı Roller
Bir yanda 'mükemmel ebeveyn' olma baskısı, diğer yanda kariyerde 'parlamak' zorunluluğu. Sanki her şeyi aynı anda yapabilirmişiz gibi davranıyoruz – oysa bu, modern çağın en büyük yalanlarından biri. (Kendimize itiraf etmekten kaçındığımız bir gerçek.)
Peki ya şöyle düşünsek: Belki de kahramanlık, tam da bu ikilemi kabullenip kendi dengemizi kurmakta yatıyordur? İşte size tartışmaya açık bir fikir!
Uzmanlar Ne Diyor?
Psikologlar, bu konuda ikiye bölünmüş durumda. Kimi 'aile bağlarının' insanı gerçekten mutlu ettiğini savunurken, diğerleri 'bireysel başarının' daha kalıcı bir tatmin sağladığını iddia ediyor. Hangisi doğru? Cevap belki de şu: İkisi birden, ama herkesin oranı farklı.
- Aile bağları güven verir, ama bazen boğar
- Bireysellik özgürlük sunar, ama yalnızlaştırır
- Dengeyi bulmak ise tam bir cambazlık işi
Sonuç olarak, bu tartışmanın tek bir doğrusu yok. Herkesin hikayesi, tercihleri ve koşulları farklı. Belki de gerçek kahramanlık, başkalarının beklentilerine değil, kendi iç sesimize kulak vermekte yatıyordur. Ne dersiniz?
