İstanbul'un kalbinde, gözlerden uzak ama gönüllere yakın bir hazine yatıyor. Abdülmecid Efendi Köşkü'nün bahçesi öyle bir yer ki, adımınızı attığınız anda zamanın durduğunu hissediyorsunuz. Sanki tarih fısıldıyor kulaklarınıza.
Restorasyon çalışmaları derken... Aman Allah'ım, ne titizlikle yapılıyor biliyor musunuz? Her bir çiçeğin, her bir ağacın özenle yerine konulduğu bu bahçe, artık eski ihtişamına kavuşmuş durumda. Kimi zaman bir Osmanlı paşasının hayalini kurduğu cennet bahçesi gibi, kimi zaman da modern İstanbul'un nefes aldığı bir vaha.
Tarihin Dokunuşuyla Yeniden Doğuş
Aslında düşünüyorum da, bu köşk sadece taştan tuğladan ibaret değil. Her köşesinde bir anı, her yaprağında bir hikaye saklı. Restorasyon ekibinin çalışmaları sırasında ortaya çıkan detaylar ise gerçekten nefes kesici. Mesela şu an bahçede gördüğünüz gül fideleri -inanın bana- tam olarak orijinal yerlerinde yetiştiriliyor.
Bahçenin mimarisine gelince... Öyle rastgele dizilmiş bitkiler falan değil. Her şey ince ince hesaplanmış. Gölge oyunları gibi - sabah güneşinin vuruş açılarından akşamüstü melteminin dansına kadar her detay düşünülmüş.
Zamana Meydan Okuyan Detaylar
Şu havuz mesela - tam bir sanat eseri! Restorasyon sırasında orijinal mermerlerin büyük kısmı korunmuş. Suyun şırıltısı hâlâ aynı melodiyi söylüyor sanki. Bazen düşünüyorum da, acaba bu havuzda kimler el yıkamıştır? Kimlerin suya yansıyan hayalleri vardır?
Ağaçlar ise başlı başına bir tarih. Kimi cumhuriyetin ilk yıllarından, kimi daha eski. Her biri birer canlı tanık aslında. Özellikle şu ulu çınar ağacı var ya - hikayeler anlatsa keşke!
Modern Çağda Tarihle Buluşma
Günümüzde böyle mekanlara ihtiyacımız var bence. Beton yığınları arasında kaybolurken, böyle tarihi dokular bize kim olduğumuzu hatırlatıyor. Abdülmecid Efendi Köşkü'nün bahçesi sadece bir dinlenme alanı değil, aynı zamanda bir zaman köprüsü.
Ziyaretçiler için düşünülen düzenlemeler de oldukça başarılı. Hem tarihi dokuyu koruyorlar hem de modern ihtiyaçlara cevap veriyorlar. Bu dengeyi tutturmak gerçekten zor olsa gerek.
Sonuç olarak diyebilirim ki, bu bahçe İstanbul'un saklı kalmış bir mücevheri. Gitmişken -eğer şanslıysanız- bir akşamüstü ziyaret edin. Gün batımının altın ışıklarıyla aydınlanan bahçenin büyüsüne kapılmamak elde değil.
