Kim derdi ki, o 'tatlı çılgın' lakaplı, deli dolu gençliğiyle nam salmış Yıldız Kaplanı bir gün torununu kucağına alacak? Vallahi ben duyduğumda inanamadım! Ama gerçek, işte orada, gülümserken gözlerinin içi parlıyor.
Hayatın ne tuhaf cilveleri var değil mi? Dün gibi aslında... Ekranların sevilen yüzü, hepimize gençliğin, enerjinin, 'deliliklerin' timsali gibi gelirdi. Şimdi ise bambaşka bir rolü var: Anneannelik!
Zaman Su Gibi Akıp Geçiyor
İtiraf ediyorum, insan düşünmeden edemiyor: "Vay canına, demek ki yıllar herkes için geçiyor." Ünlüler de bizim gibi insan işte. Onlar da yaşlanıyor, hayatları değişiyor, yeni maceralara yelken açıyorlar.
Yıldız Hanım'ın bu yeni hali –bana kalırsa– onu daha da sevdiriyor insana. Çünkü samimi. Çünkü gerçek. Hep aynı kalmak, hep genç görünmeye çalışmak zorunda değil kimse. Değişim, büyümek, olgunlaşmak da güzel.
Geçmişten Bugüne Bir Yolculuk
O eski günleri hatırlayanlar bilir. Enerjisi, güzelliği, yaptığı şeylerle hep konuşulurdu. Ama bak şimdi, belki de hayatının en anlamlı, en huzurlu döneminde. Torun sevgisi gibisi var mı? Bence yok.
Bu haber bana şunu bir kez daha düşündürdü: İnsanların hayatlarına dışarıdan bakıp da onlar hakkında hüküm vermek ne kadar yanlış. Kiminin en 'vahşi' geçen gençliği, en sakin ve mutlu olgunluğunun temelini atıyor olabilir. Kim bilebilir?
Yıldız Kaplanı'na sağlık, mutluluk ve torununa doya doya sevme fırsatı diliyorum. Gerçekten, kim derdi ki?
