Güneşli bir öğleden sonra, İstanbul'un kalabalığında derin bir sessizlik hakimdi adeta. Derya Tuna'nın yüzündeki ifadeyi tarif etmek kelimelerin kifayetsiz kalacağı cinstendi - o bildiğimiz enerjik, gülümseyen sunucu yerine, hayatın acımasız darbesini yemiş bir kardeş vardı karşımızda.
Kardeşinin vefat haberi, belki de hayatın o acımasız ironilerinden biri olarak, sıradan bir günde gelmişti. Ve işte şimdi, Zincirlikuyu Camii'nde toplanan kalabalık, bu acıyı paylaşıyordu. Derya Hanım'ın gözlerindeki hüznü görmeliydiniz; insanın yüreğine işleyen, samimi bir acıydı bu.
Son Dakikada Gelen Acı Haber
Olayın detaylarına gelirsek... Haber, beklenmedik bir anda ulaşmıştı sevenlerine. Kardeşi, uzun süredir devam eden rahatsızlığına yenik düşmüştü. Cenaze namazı öğle vakti kılınırken, Derya Tuna'nın yanında kimler yoktu ki? Ailesi, yakın arkadaşları ve meslektaşları - hepsi oradaydı, o zor anında ona destek olmak için.
İnsan diyor ki, acılar paylaşıldıkça hafifler mi gerçekten? Derya Hanım'ın omuzlarına destek veren her bir el, belki de bu sorunun cevabıydı. Cenaze töreninde gözyaşlarını tutamadığı anlar oldu - ki kim tutabilirdi ki?
Sevenlerden Yoğun Destek
Social media'da ise durum farklıydı tabii. Haber yayılır yayılmaz, bir sel gibi akmaya başladı taziye mesajları. Hayranlarından meslektaşlarına kadar herkes, bu zor gününde Derya Tuna'ya destek verdi. Kimi "Başın sağ olsun" diye yazdı, kimi daha kişisel anılarını paylaştı.
Şu hayatta ne garip değil mi? Bazen ekranlarda gördüğümüz insanların arkasındaki acıları unutuyoruz. Oysa onlar da bizim gibi insan - seviyor, üzülüyor, acı çekiyorlar. Derya Tuna'nın yaşadığı bu derin kayıp, bize bu basit gerçeği bir kez daha hatırlattı.
Cenaze, törenin ardından toprağa verildi. Derya Hanım ve ailesi, taziyeleri kabul etmek için aile evine geçtiler. Önümüzdeki günlerin, bu acıyı hafifletmek için gereken zamanı getireceğini umalım. Zamanın, en iyi şifacı olduğunu söylerler ya - belki de haklılardır.
