Kimileri var ki, kendilerini dünyanın merkezine koymuşlar. Etraflarında dönen her şeyi kendi ihtişamlarının bir yansıması olarak görüyorlar. Peki ya gerçek öyle mi? Kibir, insanı yalnızlaştıran, onu gerçeklerden koparan zehirli bir duygu. İşte tam da bu yüzden, tarih boyunca bilgeler ve düşünürler kibirin tehlikelerine dikkat çeken pek çok söz söylemiş.
Bu sözler, adeta bir ayna görevi görüyor. Kendini olduğundan büyük görenlere, gerçek yüzlerini göstermek için.
Kibrin Aslında Ne Olduğunu Anlatan Çarpıcı Sözler
Kibir nedir ki zaten? Çoğu zaman, derinlerdeki bir güvensizliğin, dışarı vurulmuş sahte bir güven maskesinden başka bir şey değil. İnsan ne kadar yükseğe çıkarsa, düşüşü de bir o kadar sert olur. İşte bu acımasız gerçeği hatırlatan sözler:
- “Kibir, aptalın aklının yerine geçen şeydir.” – Bu söz, kibirli davranışların aslında bir zeka göstergesi olmadığını, tam aksine…
- “Kibir, başarının zafer sarhoşluğudur; sonrasında gelen yenilginin habercisi.” – Kendini kaybetmenin en kolay yolu.
- “Kibirlinin burnu o kadar yüksektedir ki, ayaklarının altındaki çamuru görmez.” – Ve sonunda o çamura saplanıp kalır.
Görüyorsunuz değil mi? Hepsi aslında aynı şeyi söylüyor: Kibir, bir tür körlük. İnsanın kendine ve etrafına karşı körleşmesi.
Ego Şov Yapanlara Kapak Olacak Cümleler
Şimdi de günlük hayatta karşılaştığımız, sürekli kendinden bahseden, yaptığı her işi abartılı bir şov haline getirenlere ithafen… Onlara söylenebilecek, belki de bir nebze olsun kendilerine getirebilecek sözler:
- “Bu kadar kendinle övünüyorsun, hiç sıkılmıyor musun?” – Doğrudan ve dürüst bir soru. Belki de hiç düşünmedikleri bir şey.
- “Anlatacak daha ilginç hikayelerin yok mu?” – Hafiften bir sitem, hafiften bir alay. İşe yarayabilir.
- “Işığın bu kadar parlak olunca, etrafındaki gölgeleri göremiyorsun.” – Daha poetik, daha derin bir yaklaşım.
Bazen susmak en güzel cevap olsa da, bazen de insan dayanamayıp bir şeyler söylemek istiyor. Sonuçta herkesin bir sınırı var.
Kibir ile Gurur Arasındaki İnce Çizgi
Buraya dikkat! Kibir ile gururu birbirine karıştırmamak lazım. Gurur, hak edilmiş bir duygudur, emeğin ve başarının doğal sonucu. Kibir ise… Hak edilmemiş, temelsiz bir büyüklenme. Biri insanı yüceltir, diğeri ise alçaltır. Aradaki farkı anlamak çok önemli.
Kibirli insan, ‘Ben yaptım!’ der. Gururlu insan ise, ‘Yapabildiğim için mutluyum.’
Fark bu işte. Biri benmerkezci, diğeri ise müteşekkir.
Son Bir Söz
Kibir, insana hiç yakışmıyor. Hele ki hiç beklenmedik bir anda, her şey tersine döndüğünde… O zaman anlıyorsunuz aslında ne kadar küçük olduğunuzu. Belki de en güzeli, mütevazı olmak. Kendini olduğundan büyük ya da küçük görmemek. Olduğu gibi kabul etmek.
Unutmayın, en yüksek dağların bile zirvesi soğuk ve rüzgarlı olur. En güzel manzara ise, yolda yürürken görülür.
