Gözyaşları kelimelerden daha güçlü konuştu. Nilperi Şahinkaya'nın Instagram sayfası, bugün normalden çok daha ağır bir yük taşıyordu. O usually parıltılı olan sayfa, şimdi derin bir hüznün gölgesi altındaydı.
Annesini kaybetmişti. Öylece, çırılçıplak bir acıyla kalmıştı ortada. Paylaştığı o siyah-beyaz fotoğraf, aslında içindeki fırtınayı anlatmaya yetecek miydi bilemiyoruz ama...
"Seni çok özledim anneciğim" cümlesi, ekrana sığmayan bir ıstırabın sadece küçük bir fragmanıydı. O cümlenin altında, tarifsiz bir boşluk, dipsiz bir kuyu vardı.
Sevenlerinden Destek Yağdı
Paylaşımın altı kısa sürede binlerce taziye mesajıyla doldu taştı. Hayranları ve meslektaşları, o derin karanlıkta ona bir mum yakmak istercesine koştular. Kimi "Başın sağ olsun" dedi, kimi "Sabır diliyorum"... Ama hepsinin ortak noktası, o içler acısı acıyı hafifletmek için çırpınmaktı.
Bu tür anlar, şöhretin o parlak ışıklarının söndüğü, herkesin insan olduğunu hatırladığı anlardır. Nilperi de orada, bir kız evlat olarak, sadece annesini özleyen bir çocuktu.
Acının Dili Evrensel
Ne garip değil mi? Ne kadar ünlü olursan ol, ne kadar çok takipçin olursa olsun... Hayat, böyle anlarda herkesi eşitliyor. Acı, en lüks villalarda da, en mütevazı evlerde de aynı dili konuşuyor. Aynı gözyaşlarını döktürüyor.
Nilperi'nin paylaşımı da bunun bir kanıtı oldu adeta. O an orada, milyonlarca insanın hissedebileceği o evrensel duygu vardı: Kaybetmenin verdiği o tarifsiz hüzün ve hasret.
Geride kalanlar için ise, zamanın bu yarayı bir nebze olsun sarmasını ummaktan başka çare kalmıyor. Acısını paylaşıyor, sabır diliyoruz.
