Hani bazı insanlar vardır, hayatın onlara yüklediği ağır yükün altında ezilir gibi olurlar da sonra bir mucize gerçekleşir ya? İşte Sirac Ülker'in hikayesi de tam olarak böyle. Amansız bir hastalığa yakalandı, hayatı bir anda karardı. Ama pes etmedi. Mücadele etti, dua etti, umudunu hiç kaybetmedi.
Ve sonunda... O mucize gerçekleşti. Sağlığına, hayata, yeniden tutunma şansına kavuştu. Şimdi sırtında o korkunç hastalığın yükü değil, sadece bir hayalin heyecanı var: Kabe'ye gitmek. O kutsal topraklarda şükür secdesi yapmak.
Zorlu Bir Mücadelenin Ardından Gelen Işık
Sirac'ın yolculuğu hiç de kolay olmadı. Günler, haftalar, aylar süren tedaviler, hastane koridorları, bilinmeyen bir geleceğe doğru ilerleyiş... Ailesi her an yanındaydı, onun en büyük dayanağı oldu. Doktorların özverili çabaları ve modern tıbbın imkanları bir araya geldi. Ve en önemlisi, Sirac'ın kendi içindeki o sönmeyen yaşama arzusu.
İyileşme süreci –kelimelerle anlatması gerçekten zor– adeta bir yeniden doğuştu. Yavaş yavaş gücünü topladı. Adımları sağlamlaştı, yüzündeki endişe ifadesi yerini minnet dolu bir gülümsemeye bıraktı.
Kalbindeki Tek Dilek: Kabe
Şu an Sirac için hayat, hastalıktan öncekinden çok daha farklı bir anlam taşıyor. Belki de yaşadığı her zorluğun bir hikmeti olduğunu, hayatın kıymetini daha derinden anladığını fısıldıyor içinden. Ve tüm bu minnet duygusunu, en kutsal bildiği yere, Kabe'ye giderek ifade etmek istiyor.
"Oraya gitmek, o atmosferi solumak en büyük hayalim artık" diyor. Sesindeki o titreme, inanın, dinleyen herkesin yüreğine işliyor. Sadece kendisi için değil, kendisi gibi zorlu bir yoldan geçen, umut arayan herkes için de dua etmek niyetinde.
Sirac'ın bu arzusu, sadece fiziksel bir yolculuktan ibaret değil. Bu, aynı zamanda ruhunun da çıktığı, şükre ve huzura doğru ilerleyen bir yolculuk. Onun hikayesi, asla pes etmememiz gerektiğini, umudun en karanlık anlarda bile bir ışık olarak yanabileceğini hatırlatıyor bize.
Yolun açık olsun Sirac. İnşallah hayalini en kısa zamanda gerçekleştirir, o kutsal topraklarda ettiğin dualara hepimiz âmin deriz.
