Adana'da hava ağır, sanki her şeyiyle bir trajedinin habercisi gibiydi. Öyle bir olay yaşandı ki, duyanların yüreği sızladı, anlatanların kelimeleri boğazında düğümlendi. Bir baba... Evet, yanlış duymadınız, bir baba, kendi evladını, dünyalar güzeli 14 yaşındaki kızını, soğuk bir tabancayla vurdu.
O anları gören güvenlik kamerası kayıtları, insanın içini acıtan cinsten. O masum çocuk, belki de o gün her şeyden habersiz, hayatın normal akışı içindeydi. Kim bilebilirdi ki, en güvende olması gereken yerde, en çok sevdiği insanların arasında böyle bir kabus yaşayacağını?
Silahın patlamasıyla birlikte sadece bir kurşun değil, aynı zamanda bir ailenin, bir evin, belki de bir mahallenin huzuru da paramparça oldu. O ses, sadece fiziksel bir yaralanmanın değil, derin bir güven kaybının ve tarifsiz bir acının da habercisiydi.
Peki Neden? İşin Ardındaki Sis Perdesi
Herkesin aklındaki o tek soru: Neden? Bir baba nasıl olur da ciğerparesine kıyabilir? İşte bu, cevabını bulması en zor sorulardan biri. Belki de içinde bulunduğu anlık bir öfke, bir çılgınlık anı... Ya da uzun süredir devam eden, görünmeyen bir psikolojik baskı. Sebep her ne olursa olsun, sonuç değişmiyor: Bir çocuğun hayatı karardı ve bir aile bir daha asla eskisi gibi olamayacak.
Olay yerine gelen sağlık ekipleri, küçük kızı derhal hastaneye kaldırdı. İlk müdahaleler yapıldı, tedavisi başlatıldı. Umarız, bu masum yavru hem fiziksel hem de ruhsal yaralarını en kısa sürede sarar. Çünkü böyle bir travmayı atlatmak, gerçekten çok ama çok zor.
Toplumsal Bir Yaraya İşaret
Bu olay, maalesef sadece tek bir ailenin değil, hepimizin meselesi. Şiddetin her türlüsü, özellikle de aile içinde yaşananı, toplumun en derinlerine işleyen bir yara. Bu tarz vakalar, bize yeniden düşünmemiz gerektiğini hatırlatıyor: Acaba birbirimizi dinlemeyi, anlamayı, sabretmeyi unuttuk mu? Öfke kontrolü ve ruh sağlığı konularında yeterince bilinçli miyiz?
O küçük kızın yaşadıkları, asla ve asla kabul edilemez. Umuyoruz ki adalet tecelli eder ve bir daha böyle acılar yaşanmaz. Lütfen, etrafınıza bir bakın. Belki siz de birine, bir çocuğa umut olabilirsiniz.
