Dumanın gözleri yaktığı, alevlerin her şeyi yuttuğu o korkunç gün... Adeta cehennemi andıran sahnelerin ortasında kalan 10 orman işçisi, canlarını kaybetti. Hayatta kalanlar ise yaşadıklarını anlatırken hâlâ titriyor.
Mustafa Karaduman, o günü unutamayanlardan. Arazöz şoförü olarak görev yaparken, bir anda kendini alevlerin ortasında bulmuş. "Her taraf ateşti" diyor, sesi hâlâ o anın şokuyla titreşerek. "Birbirimize sarıldık, helalleştik. Ölümle burun burunaydık."
Son Anlar: "Gökyüzü Kıpkırmızıydı"
O gün gökyüzünün rengini hiç unutamayacağını söylüyor Karaduman. Sanki güneş değil de, devasa bir ateş topu varmış gibi... Ağaçlar birer meşale gibi yanarken, nefes almak bile işkenceye dönüşmüş.
- Aniden çıkan rüzgâr alevleri her yöne yaydı
- Kaçış yolları bir bir kapanıyordu
- Ekip arkadaşlarıyla son kez sarıldıklarını anlatıyor
Belki de en çarpıcı olanı, o anda hissettikleriydi. "Öleceğimizi biliyorduk" diye ekliyor, sesi giderek kısılarak. "Ama kimse panik yapmadı. Sakin, huzurlu bir şekilde..."
Kurtuluş Mucizesi
Nasıl kurtulduğunu anlatırken, "Bir mucizeydi" diyor Karaduman. Arazözünün arkasına saklanarak alevlerden korunmayı başarmış. Ancak o anları düşündükçe, hâlâ uykularının kaçtığını itiraf ediyor.
Yangın söndürme ekiplerinin kahramanca mücadelesine rağmen, 10 işçi kurtarılamadı. Geride kalanlar ise hem acıyı hem de o son anlardaki insanlığı unutamıyor. Karaduman'ın dediği gibi: "Orada ölümle yüz yüze geldik. Ama asla birbirimizi bırakmadık."
