İnsan eliyle katledilen doğaya bir nefes, bir umut... Sakarya'nın eşsiz güzellikteki Sapanca Gölü çevresinde adeta bir çevre seferberliği yaşandı. Göle hayat veren kıyı şeridinde yapılan dev temizlik operasyonu, tam 2 ton atığın toplanmasıyla sonuçlandı.
Kimisi piknik sonrası bırakılmış plastik şişeler, kimisi rüzgârın savurduğu poşetler, kimisi de bilinçsizce atılmış inşaat molozları... Hepsi tek tek toplandı, temizlendi, adeta doğanın yarası sarıldı.
Doğanın İntikamı Değil, İnsanın Vicdanı
Aslında bu bir temizlikten çok daha fazlası—bir yüzleşmeydi. İnsanın doğaya verdiği zararla hesaplaşması, vicdanının sesini dinlemesiydi. Belediye ekipleri ve gönüllüler, sadece çöp toplamadı; adeta bir özür diliyordu doğadan.
Şimdi düşünüyorum da—acaba kaçımız bir piknik sonrası çöpümüzü topluyoruz? Kaçımız o masmavi gölün bir gün çöple dolabileceğini hesap ediyoruz? Cevap içimizi acıtıyor olmalı.
2 Tonluk Utancın Ardındaki Gerçek
Toplanan atıkların içler acısı hali, aslında hepimizin yüzleşmesi gereken bir gerçeği gözler önüne seriyor: Doğaya saygısızlık, kendimize saygısızlıktır. Plastikler, camlar, tenekeler... Hepsi insan eliyle üretildi ve yine insan eliyle doğaya terk edildi.
Ancak bu operasyon umut verici—çünkü gösteriyor ki, bir araya geldiğimizde doğanın yaralarını sarmak mümkün. Sapanca halkı ve belediye ekipleri, tam anlamıyla el ele verdi ve inanılmaz bir iş çıkardı.
Peki Ya Sonrası?
Temizlik yapıldı, evet—ama asıl mesele bu temizliği korumak. İnsanlara çevre bilincini aşılamak. Belediye yetkilileri, düzenli kontroller ve eğitim çalışmalarıyla bu bilinci artırmayı hedeflediklerini söylüyor. Umarım bu çaba sürer ve Sapanca Gölü, gelecek nesillere tertemiz kalır.
Doğa bize sessizce hizmet eder—bizse ona çöpümüzle teşekkür ederiz. Belki de bu operasyon, hepimiz için bir uyanış çağrısıdır. Sapanca'da başlayan bu dalganın tüm ülkeye yayılması dileğiyle...
