Vatikan'da bugün gerçekleşen ve diplomasi çevrelerinde yankı uyandıran buluşmada, Papa Francis Lübnan Başbakanı Tammam Selam'ı kabul etti. Görüşme, Ortadoğu'nun bu zorlu döneminde oldukça anlamlıydı doğrusu.
Aslında beklenmedik bir andı bu. Zira Lübnan son yılların en ağır ekonomik krizini yaşıyor - hani şu insanların bankalardan paralarını çekemediği, enflasyonun tavan yaptığı dönem. Papa'nın tam da böyle bir zamanda Lübnan'ın tecrübeli ismi Selam'ı kabul etmesi, mesajın gücünü artırıyor bence.
Kapalı Kapılar Ardındaki Diplomasi
Görüşme tam 45 dakika sürdü. İçeride neler konuşulduğunu tam bilemesek de, dışişleri uzmanlarına kulak verirsek mesele sadece dini değil, aynı zamanda siyasi. Lübnan'ın hassas mezhepsel dengeleri, komşu Suriye'deki gelişmeler ve tabii ki bölgesel istikrar...
Papa Francis'in şu sözleri dikkat çekiciydi: "Lübnan, farklı inançların bir arada yaşayabildiği bir model ülke olma potansiyelini koruyor." Bu sözler boşuna değil elbette. Ülke içindeki Hristiyan toplumunun geleceği ve Arap dünyasıyla ilişkiler masadaydı anlaşılan.
Neden Şimdi?
Görünen o ki zamanlama tesadüfi değil. Lübnan'daki siyasi kriz derinleşiyor, hükümet zor durumda. Papa'nın bu desteği, Başbakan Selam için tam anlamıyla can simidi gibi. Dini liderlerin siyasetteki etkisini küçümsememek lazım - özellikle Ortadoğu'da.
Bir de şu var: Vatikan'ın Lübnan'a özel ilgisi yeni değil. Eski Papa II. John Paul'ün 1997'deki o meşhur "Lübnan sevgisi" sözlerini hatırlayanlar bilir. Demek ki gelenek devam ediyor.
Görüşmenin hemen ardından ne oldu dersiniz? Her iki taraf da ortak bir açıklama yayınladı. İnsan hakları, dini özgürlükler ve -dikkat- "gençlerin geleceği" vurgusu öne çıktı. Sanki yeni nesil için endişeleniyorlar gibi.
Sonuçta? Bu buluşma sıradan bir diplomatik ziyaretten çok daha fazlası. Bölgedeki Hristiyan varlığının sembolik bir temsili, ekonomik krizde moral desteği ve uluslararası arenada dikkat çekme çabası. Papa Francis yine zamanlamayı iyi ayarlamış görünüyor. Gerisini zaman gösterecek...
