Düşünün bir an: dedenizden kalan, üzerinde alın teri ve gözyaşı izleri taşıyan bir saat... Ya da büyük büyük dedenizin cephede taşıdığı bir kılıç. Bu eşyaların parasal değeri nedir ki? Asıl değeri, taşıdığı hatıralarda, milletimizin varoluş mücadelesinin bir parçası olmasında yatıyor.
İşte tam da bu noktada çok önemli bir gelişme yaşandı. Resmi Gazete'de yayımlanan bir yönetmelik değişikliği, milli mücadele dönemine ışık tutan kahramanlarımızın kişisel eşyalarının müzayedelerde satışını artık yasaklıyor. Bu, tarihimiz adına gerçekten nefes aldıran bir haber!
Peki Bu Yasa Ne Getiriyor?
Şöyle ki: Kurtuluş Savaşı'mızın isimsiz ya da az bilinen kahramanlarına ait günlükler, mektuplar, üniformalar, silahlar ve benzeri kişisel eşyalar... Bunlar artık "ticari meta" olmaktan çıkıyor. Devlet, bu tarihi emanetleri koruma altına alıyor ve gelecek nesillere aktarılmasını garanti ediyor.
Aslında mesele sadece yasak değil - daha ziyade bir koruma kalkanı oluşturmak. Yani o eşyaların hak ettikleri saygıyı görmelerini sağlamak. Çünkü biliyorsunuz, son yıllarda özellikle koleksiyoner piyasasında bu tür hatıralara olan ilgi ciddi anlamda artmıştı. Bu da kaçakçılık ve yağma riskini beraberinde getiriyordu tabii.
Uzmanlar Ne Diyor?
Tarihçiler ve kültür varlıkları uzmanları bu kararı neredeyse bir zafer olarak görüyorlar. "Sonunda!" diyorlar. Çünkü her biri milli hafızamızın bir parçası olan bu eşyaların, en yüksek parayı verenin eline geçmesi yerine, müzelerde sergilenerek halka mal olması çok daha anlamlı.
Bir düşünsenize - Atatürk'ün silah arkadaşlarından birinin cephede yazdığı mektuplar... Ya da cephede savaşmış bir hemşirenin kişisel eşyaları... Bunların her biri, okul kitaplarında okuyamayacağımız gerçek hikayeler barındırıyor içinde.
Bu yeni düzenleme sadece satışı engellemekle kalmıyor, aynı zamanda bu tarihi nesnelerin kayıt altına alınmasını, belgelenmesini ve uygun şartlarda muhafaza edilmesini de sağlayacak. Yani çift taraflı bir koruma mekanizmasından bahsediyoruz.
Pratikte Ne Değişecek?
Müzayede evleri ve antikacılar artık bu tür nesneleri satamayacak. Elinde böyle eşyalar bulunan vatandaşlar ise -ki genellikle aile yadigarı olarak saklanıyor bunlar- istedikleri takdirde bu eserleri ilgili devlet kurumlarına bağışlayabilecek. Hatta devlet, bazı durumlarda bu eşyaları satın alma yoluna da gidebilecek.
Bu karar, sadece yasal bir düzenleme olmanın ötesinde, aslında milli şuura yapılmış bir yatırım. Gelecek kuşaklara "İşte bu eşyalar, bu toprakların nasıl vatan olduğunun canlı tanıklarıdır" demenin en somut yolu.
Sonuç olarak, bu topraklar için canını feda eden kahramanlarımızın hatıraları, artık rahat bir nefes alabilir. Onların hikayeleri, vitrinlerde fiyat etiketiyle değil, müzelerde saygıyla anılacak. Tarihe sahip çıkmak işte tam olarak budur.
