Güneş daha ufukta kızıllığını göstermeden, İstanbul'un o meşhur kalbi Taksim'de olağanüstü bir hareketlilik vardı. Sanki şehrin tüm genç enerjisi, o tarihi caminin avlusunda toplanmıştı. Sabahın o erken, o serin saatlerinde bile yürekleri ısıtan bir manzara...
Tuğvalarıyla, o gurur verici başlıklarıyla yüzlerce genç, Taksim Camii'ni adeta bir sevgi selinine çevirmişti. Kimi okuldan arkadaşıyla gelmiş, kimi ailesiyle, kimiyse tek başına ama yalnız hissetmeden katılmıştı bu anlamlı buluşmaya.
Maneviyatın En Güzel Yansıması
O sabah, caminin o muhteşem akustiğinde yankılanan ezan sesi her zamankinden daha farklı geliyordu kulaklara. Belki de genç yüreklerin coşkusu, o ilahi çağrıya farklı bir anlam katıyordu. İmamın arkasında saf tutan gençlerin yüzlerindeki o içten huzur, görülmeye değerdi doğrusu.
Namazdan sonra ise cami avlusu adeta bir bayram yerine dönmüştü. Gençler birbirleriyle tanışıyor, sohbet ediyor, geleceğe dair hayallerini paylaşıyordu. O an orada bulunan biri için söyleyebilirim ki - bu ülkenin geleceği gerçekten emin ellerde.
Gençliğin Umut Veren Tablosu
Şu modern zamanlarda gençlerin dini değerlere olan bu içten bağlılığı görmek, insanın yüreğine su serpiyor doğrusu. Sosyal medyanın, dijital dünyanın kuşattığı bir çağda, sabahın köründe kalkıp camiye koşmak - bu gerçekten takdire şayan.
Organizatörlerden biriyle kısa bir sohbetim oldu; "Amacımız sadece namaz kılmak değil" diyordu gözleri parlayarak, "aynı zamanda gençler arasında manevi bir bağ kurmak, birlik beraberlik ruhunu pekiştirmek." Haklıydı da. Zaten öyle olmuştu.
O sabah Taksim'de yaşananlar, sıradan bir dini ibadetin çok ötesine geçmişti. Adeta gençliğin kendini ifade etme biçimi, kimlik arayışının olumlu bir yansımasıydı. Ve inanın, İstanbul'un o puslu sabahında, o genç yüreklerin attığı her tempoda, bu ülkenin daha güzel günlere uyandığını hissettim.
