Odaya girdiğinde yüzündeki o sıcak gülümseme her şeyi anlatıyordu aslında. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Kahramanmaraş'ın yaralarını sarmaya devam ediyor. Ve bu seferki durağı, artık yepyeni bir yuva kurmuş bir ailenin kapısı oldu.
Hatırlarsınız, o korkunç şubat günlerini... Deprem her şeyi altüst etmişti. Ama şimdi? Umut yeniden filizleniyor. İşte o umudun en somut örneklerinden biriyle karşı karşıyayız.
Yeni Başlangıçlar, Eski Anılar
Ev sahipleri -adları Ahmet ve Ayşe olsun- kapıda karşıladılar Cumhurbaşkanı'nı. Gözlerindeki o heyecanı tarif etmek mümkün değil. Bir yanda geçen yılki o korkunç anların hatırası, diğer yanda yepyeni bir hayata adım atmanın verdiği o tarifsiz duygu...
Erdoğan, onlarla ayaküstü sohbet etti. "Nasılsınız?" derken bile ses tonundaki o sıcaklık, resmiyetin çok ötesine geçiyordu. Samimiydi. İnsandı.
Çay Demlendi, Yürekler Isındı
Oturdular hep birlikte. Çaylar demlendi -elbette ince belli bardaklarda. Konu komşu da katıldı araya. Muhabbet koyulaştıkça koyulaştı. Deprem gecesini anlattı Ahmet Bey, sesi titreyerek. Sonra yeni evlerine kavuşma hikayelerini... Ayşe Hanım'ın gözleri doldu bu kez mutluluktan.
Erdoğan dinledi. Gerçekten dinledi. Sonra dönüp yanındakilere notlar aldırdı. "Şu konuda bir sıkıntı var mı?" diye sordu. "Başka ihtiyacınız?"
Devlet Baba Deyip Geçmeyin
Şaka maka, devlet bu sefer gerçekten baba oldu. Depremzedelere yönelik konut projeleri hızla yükseliyor. Kimi tamamlandı bile -tıpkı bu aileninki gibi. Kiminin temeli yeni atılıyor. Ama ortak bir nokta var: Yeniden doğuş.
Cumhurbaşkanı'nın ziyareti sırasında altını çizdiği bir şey vardı: "Yalnız değilsiniz." Basit bir cümle gibi görünüyor ama inanın, o anlarda ne kadar derin anlamlar ifade ettiğini tahmin bile edemezsiniz.
Bürokrasi Masaya Yatırıldı
Sonra işin daha teknik detaylarına girdiler. Tapu süreçleri, altyapı çalışmaları, sosyal yardımlar... Erdoğan, bürokrasinin tıkandığı noktaları tek tek sordu. "Şurada sıkıntı yaşıyor musunuz?" dedi. "Size ulaşamayan bir destek oldu mu?"
Ahmet Bey, "Hayır" demekle yetinmedi. Anlattı. Komşularının durumundan bahsetti. Mahallenin genel halini aktardı. Cumhurbaşkanı not aldı -gerçekten aldı.
Gidenler ve Kalanlar
Konu ister istemez kayıplara da geldi. O acılı günler... Ayşe Hanım'ın gözleri bu kez başka türlü doldu. "Allah kimseye yaşatmasın" dedi. Odadakilerin hepsi sustu. O saygılı sessizlikte, yaşanan acının büyüklüğü bir kez daha anlaşıldı.
Erdoğan, "Rabbertak" ayetini okudu. Sonra ekledi: "Devletimiz tüm imkanlarıyla yanınızda olmaya devam edecek."
Ve Vedalaşma Vakti
Ziyaret bitip de ayrılma vakti geldiğinde, o samimi havadan eser kalmamıştı. Sarılmalar, teşekkürler, dualar... Ahmet Bey, "Siz geldiğiniz için biz nasıl teşekkür etsek az" dedi. Erdoğan gülümsedi: "Asıl ben teşekkür ederim. Bize bu fırsatı verdiğiniz için."
Kapıdan çıkarken son bir şey söyledi: "Allah bir daha göstermesin. Ama gösterirse de bilin ki yine yanınızdayız."
Arabası uzaklaşırken, mahalleli hâlâ kapıların önündeydi. Konuşuyorlardı. Gülümsüyorlardı. Umutluydular. Belki de en önemlisi buydu: Umut.
