Kim derdi ki meclisin koridorlarıyla bir düğün meydanının tozlu zeminini birleştiren bir bağ olabilir? İşte tam da bu düşünce, siyasetin aslında hepimizin aşina olduğu o coşkulu halaylara ne kadar benzediğini fark etmemi sağladı. Gözünüzde canlandırın: Bir lider, tıpkı bir halaybaşı gibi, gruba ritmini ve yönünü verir. Ama işin püf noktası şu; geriye dönüp baktığında kimsenin ayaklarına basmamış olması gerekir.
Aslında bu, sandığımızdan çok daha derin bir metafor. Halay çekenler bilir; o müthiş uyum, herkesin aynı müziği duymasına, aynı ritmi hissetmesine bağlıdır. Siyasette de durum farklı değil. Lider, grubun enerjisini hissedebilmeli, temposunu ayarlayabilmeli. Yoksa herkes bir yana düşer, o güzelim uyum bir anda kaosa dönüşür. Hiç düşündünüz mü, acaba siyasetçilerimiz halay çekmeyi ne kadar ciddiye alıyor?
Demokrasi: Hep Birlikte Çekilen Bir Halay
Demokrasi dediğimiz şey, aslında kocaman bir halaydan farksız. Kimse tek başına çekemez onu. Herkesin koluna girmesi, uyum sağlaması, birbirine güvenmesi gerekir. Lider, ilk sırada durup yolu gösterse de, arkasındakiler olmazsa o halay yürümez. İşte tam da bu yüzden, siyasetteki en büyük hata, geriye bakmadan ilerlemeye çalışmaktır. Kaybetmemek için, sürekli olarak çevrenizdekilere kulak vermeniz, onların nefes alışını hissedebilmeniz şart.
Belki de bugünlerde eksikliğini hissettiğimiz şey bu: O kolektif ritim duygusu. Herkes kendi melodisini çalıyor, kendi temposunda yürüyor. Oysa halayda olduğu gibi siyasette de güç, birlikte hareket etmekten gelir. Liderlik, sadece önde olmak değil, aynı zamanda arkanızdakileri de sürükleyebilmektir. Peki ya sizce, Türk siyaseti şu an hangi müziğin ritmiyle dans ediyor?
Uyumun İncelikli Dengesi
Halayı güzel yapan şey, kusursuz bir uyum içinde, hiçbir ayağın diğerine takılmamasıdır. Siyaset de böyle olmalı aslında. Muhalefet ve iktidar, aynı halayın içinde farklı figürler yapsalar da, sonuçta aynı yöne doğru ilerlemeliler. Tabii bu, hiç tartışma olmayacak demek değil. Tam aksine! Halayda da bazen tempo değişir, figürler zorlaşır. Önemli olan, o tartışmaların sonunda yeniden aynı ritmi yakalayabilmek.
Geleneksel bir halayda, her yörenin kendine has bir stili vardır. Siyaset de tıpkı bunun gibi; her ülkenin kendi kültürünün, kendi tarihinin renklerini taşır. Türkiye'nin siyasi halayı da, hem Doğu'nun hem Batı'nın ritimlerini içinde barındırır. Bu kadar zengin bir müziğe sahipken, dansımızın neden bazen aksadığını sorgulamak gerekmiyor mu?
Sonuç olarak, siyaset gerçekten de halay gibidir. Gücünü birlikten alır, ritmini uyumdan. Liderlik ise, o halayı çekebilmek için hem öncülük etmek, hem de arkanızdakileri asla unutmamak demektir. Bir dahaki sefere bir siyasi konuşma dinlediğinizde, kulağınıza o uzaktaki davulun sesi geliyor mu, bir dinleyin.
