Kıskançlık dediğimiz o garip, iç kemiren duygu... Çoğumuz onun sadece sevgiden kaynaklandığını düşünürüz ama işin aslı hiç de öyle değil. Aslında, ilişkileri yavaş yavaş kemiren sessiz bir tuzaktır o. Peki neden bazı insanlar diğerlerinden daha kıskanç olur? İşte cevabı şaşırtacak üç psikolojik neden.
1. Özgüven Eksikliği ve Kendinden Şüphe
Aslında meselenin özüne inecek olursak—kıskançlık çoğu zaman dışarıdaki bir tehditten ziyade, kişinin kendi içindeki fırtınalarla ilgilidir. Kendi değeri konusunda derin şüpheler taşıyan biri, partnerinin onu hak etmediğine inanmaya meyillidir. Bu inanç, sürekli bir 'ya beni bırakırsa?' korkusunu besler. Aslında korkulan, partnerin başka biriyle ilgilenmesi değil, kişinin kendi yetersizlik hislerinin doğrulanmasıdır. Korkunun ta kendisi!
2. Geçmişin Gölgesi: Terk Edilme Korkusu
Eski yaralar hiçbir zaman tam olarak iyileşmez, sadece kabuk bağlar. Geçmiş ilişkilerde yaşanan aldatılma, terk edilme veya güven ihlalleri, gelecekteki ilişkilere de sirayet eder. Kişi, eski acıların tekrarlanacağından o kadar emindir ki, şimdiki partnerinden sürekli kanıt ister—adeta geçmişin hayaletleriyle şimdiki zamanı cezalandırır. Bu bir kısır döngüdür ve maalesef çoğu zaman korkulan sonu kendisi getirir.
3. Kontrol Illüzyonu ve Sahiplenme Duygusu
İnsanın doğasında var olan bir şeydir kontrol etme isteği. Belirsizlikten nefret ederiz. Kıskançlık, bu kontrol ihtiyacının ilişkilerdeki tezahürüdür aslında. Partnerin her hareketini bilmek, onun her etkileşimini izlemek—bu, bir çeşit yanılsamalı güvenlik hissi verir. Oysa bu, aşk değil, sahiplenmedir. Gerçek sevgi, güven ve özgürlük ister; sıkılan bir boğaz değil.
Peki ya çözüm? Farkındalık ilk adım. Bu duyguların kaynağını anlamak, onların esiri olmaktan kurtarır insanı. Biraz içe dönmek, belki profesyonel destek almak ve en önemlisi, kendinle ve partnerinle dürüst bir iletişim kurmak. Unutmayın, güvenilmeyi hak eden birini bulmak değil zor olan, güvenmeyi öğrenmek asıl mesele.
