Şu 'mükemmel ebeveyn' olma telaşı insanı bitiriyor gerçekten. Her hareketimiz, her müdahalemiz sanki bir sınavdaymışız gibi didik didik ediliyor. Özellikle de öğretmenler ne der diye düşünmek... Aman tanrım, bu kaygı bazen o kadar büyüyor ki, çocuğumuzun önüne set çektiğimizin farkına bile varmıyoruz.
Aslında mesele şu: Biz sürekli 'doğru'yu yapmaya çalışırken, çocuklarımızın kendi hatalarını yapma ve bu hatalardan öğrenme hakkını ellerinden alıyoruz. Tıpkı yürümeyi öğrenirken düşmeleri nasıl gerekliyse, hayatı öğrenirken de yanılmaları o kadar gerekli.
Kaygı Bulaşıcı Bir Hastalık Gibi Yayılıyor
Düşünsenize, siz gergin ve endişeli olduğunuzda çocuğunuz da gerginleşiyor. Bu sanki görünmez bir elektrik akımı gibi - sizden ona geçiyor. Ödevini yaparken, resim çizerken, hatta oyun oynarken bile sizin o 'acaba doğru mu yapıyor' bakışlarınızı hissediyorlar.
Ve işte o anda sihir bozuluyor. Çocuk artık kendi merakı için değil, sizin onayınız için hareket etmeye başlıyor. İç sesi "Acaba annem beğenecek mi?" oluyor. Bu da yaratıcılığın, özgüvenin ve en önemlisi çocuğun kendi olma halinin önündeki en büyük engel.
Peki Ne Yapmalı?
Öncelikle şunu kabul edin: Mükemmel ebeveyn diye bir şey yok. Hepimiz hata yapıyoruz ve bu normal. Asıl mesele, bu hatalardan ders çıkarabilmekte.
- Nefes alın: Her şeyden önce kendinize bir mola verin. Unutmayın, siz rahat olursanız çocuğunuz da rahat olur.
- Güvenin: Çocuğunuzun kendi çözümlerini bulabileceğine inanın. Bırakın bazen zorlansın, bırakın bazen yanılsın.
- Dinleyin: Onu gerçekten dinleyin - yargılamadan, hemen çözüm sunmadan, sadece anlamak için.
Bir anne olarak şunu fark ettim: Çocuğuma en çok yardım ettiğim anlar, yardım etmeye çalışmadığım anlar olmuş. Bırakın kendi ayakları üzerinde durmayı öğrensinler - siz sadece düştüklerinde yanlarında olun.
Öğretmenler Aslında Ne Düşünüyor?
Öğretmenler de aslında çoğu zaman kaygılı ebeveynlerin çocukları üzerindeki etkisini görüyorlar. Ama şunu söyleyebilirim ki, iyi öğretmenler mükemmel çocuklar değil, kendisi olabilen çocuklar isterler.
Yani aslında öğretmenin ne diyeceğini düşünmek yerine, çocuğunuzun neye ihtiyacı olduğunu düşünmek çok daha faydalı. Çünkü sonuçta her çocuk birbirinden farklı - tıpkı her ebeveynin farklı olduğu gibi.
Bu kaygı kısır döngüsünden çıkmak kolay değil, biliyorum. Ama denemeye değer. Çünkü çocuğunuzun hayatı boyunca taşıyacağı özgüvenin temelleri şu anda atılıyor. Ve inanın bana, özgüvenli bir çocuk yetiştirmek, mükemmel notlar alan bir çocuk yetiştirmekten çok daha değerli.
