Kim derdi ki bir esinti, bize bu kadar çok şey öğretebilir? Rüzgar, adeta bir bilge gibi, sessizce fısıldıyor kulaklarımıza: "Bırak kendini, akışa kapıl." Ve belki de tam da bu yüzden, onunla ilgili hikayeler hep ilham verici olmuştur.
Düşünsenize... Sabahın erken saatlerinde yüzünüzü okşayan o serinletici dokunuş, aslında size yeni bir günün müjdesini veriyor. Ya da öğle vakti, dalları hışırdatan o güçlü esinti, adeta "Dinlenme zamanı!" diye haykırıyor.
Doğanın Dili: Rüzgarın Sessiz Şarkısı
Rüzgarın ne dediğini anlamak için kulak vermek yeterli. Kimi zaman bir çocuğun kahkahası gibi hafif, kimi zaman bir devin öfkesi gibi güçlü... Tıpkı hayat gibi, değil mi? Bazen bizi okşuyor, bazen de sarsıyor.
Şu an pencerenizden içeri süzülen o hafif meltemi hissediyor musunuz? İşte o, size şu anı yaşamanızı fısıldıyor. Çünkü rüzgar asla durmaz, tıpkı zaman gibi...
Rüzgar Gibi Özgür Olmak
Belki de hepimizin öğrenmesi gereken en büyük ders bu: Rüzgar gibi özgür olmak. Hiçbir sınır tanımadan, hiçbir engel dinlemeden... Ama aynı zamanda, tıpkı rüzgar gibi, dokunduğu her şeye hayat vermek.
Düşünüyorum da, acaba biz insanlar neden bu kadar katıyız? Rüzgar eser geçer, ama izi kalır. Biz de öyle olmalıyız belki de - dokunduğumuz her yerde güzel izler bırakarak...
Sonra bir bakmışsınız, o küçük esintiler birleşmiş, büyük fırtınalara dönüşmüş. Tıpkı küçük iyiliklerin birleşip büyük değişimlere yol açması gibi.
