Doğanın bazen ne kadar beklenmedik anlar yaşatabileceğini bir kez daha gördük. Bu seferki kahramanlarımız, yiyecek bulma telaşıyla çöp konteynerlerini didik didik eden bir domuz sürüsü!
Olay, şehrin kenar mahallelerinden birinde yaşandı. Sabahın erken saatlerinde, henüz güneş doğmamışken, bir grup domuzun çöp kutularını karıştırdığı görüldü. Belli ki açlıktan gözleri dönmüş bu sevimli(!) yaratıklar, insanların attığı yiyecek artıklarına ulaşmak için hiçbir engel tanımıyordu.
Çöp Konteynerlerinde Domuz Panayırı
Görüntülerde, en az 7-8 domuzun çöp konteynerlerini devirdiği ve içlerini karıştırdığı açıkça görülüyor. Kimi domuzlar çöp torbalarını dişleriyle parçalarken, diğerleri buldukları yiyecekleri hızla mideye indiriyordu. Aralarında küçük yavruların da bulunduğu sürü, adeta organize bir şekilde çöp konteynerlerini tarıyordu.
İşin ilginç yanı, domuzların bu hareketli arama faaliyetini yaparken çevredeki insanlara hiç aldırış etmemesiydi. Belli ki açlık, onlar için her türlü utancı ve çekinmeyi geride bırakmıştı.
Doğanın Acımasız Gerçekleri
Uzmanlara göre bu tür davranışlar, vahşi yaşamın şehirle iç içe geçtiği bölgelerde giderek daha sık görülüyor. Özellikle kış aylarında yiyecek bulmakta zorlanan hayvanlar, insan yerleşimlerine yaklaşarak çöpleri karıştırmaya başlıyor.
"Domuzlar son derece zeki hayvanlar" diyor bir veteriner hekim. "Yiyecek kaynaklarını çabuk öğreniyor ve bu bilgiyi sürü içinde paylaşıyorlar. Bir kez çöp konteynerlerinden beslenmeyi öğrendikten sonra, bu davranışı sürdürme eğiliminde oluyorlar."
Peki bu durum tehlikeli mi? Aslına bakarsanız, evet. Hem insanlar hem de hayvanlar için riskler barındırıyor. Çöplerden beslenen hayvanlar, plastik gibi sindirilemeyen maddeleri yutabiliyor. Ayrıca, insanlarla vahşi hayvanlar arasındaki bu yakın temas, hastalık bulaşma riskini artırıyor.
Bu ilginç görüntüler, doğanın şehir yaşamına nasıl uyum sağladığının bir kanıtı niteliğinde. Belki de biz insanların, çevremizdeki vahşi yaşamla nasıl bir denge kurmamız gerektiğini yeniden düşünmemizin zamanı gelmiştir.
