Muğla'nın nefes kesen doğasında sıradan bir yürüyüş, birdenbire olağanüstü bir karşılaşmaya dönüştü. Doğasever bir vatandaş, adeta doğanın kendisine bahşettiği bir sürprizle karşılaştı - nesli tükenmekte olan Anadolu yaban faresi!
O anı anlatırken hâlâ heyecanı gözlerinden okunuyor: "İlk başta minik bir hareket fark ettim. Yanına yaklaştığımda ise ne olduğunu anlayamadım. Sonra o sevimli yüzünü görünce kalbim yerinden çıkacak sandım."
Anadolu'nun Nadir Misafiri
Uzmanların belirttiğine göre, bu minik canlı Anadolu'ya özgü endemik türlerden biri. Maalesef sayıları giderek azalıyor - belki de yüzlerce, belki binlerce kaldı. Doğa fotoğrafçısı ve yaban hayatı gözlemcisi Mehmet Kaya, "Bu türü görmek artık neredeyse imkansız hale geldi" diyor.
Peki ya sonra ne oldu? İşte asıl hikaye burada başlıyor...
Bisküviyle Kurulan Dostluk
Minik fareyi bulduğunda oldukça bitkin ve güçsüz görünüyormuş. "Hemen yanımda taşıdığım bisküvilerden bir parça uzattım" diye anlatıyor doğasever. "Önce çekindi, sonra yavaşça yaklaştı. O minik patileriyle bisküviyi tutuşunu görmeliydiniz!"
Aslında uzmanlar yaban hayvanlarını insan gıdalarıyla beslemenin doğru olmadığını söylüyor. Ancak bu acil durumda, minik canlının hayatta kalması için doğru bir müdahale olmuş.
Uzmanlar Ne Diyor?
Doğa Koruma Merkezi yetkilileri, bu tür karşılaşmaların aslında ne kadar önemli olduğunu vurguluyor. "Her birey, doğanın bir hazinesi" diyorlar. Özellikle nesli tükenmekte olan türler için her kayıt, her gözlem paha biçilmez değerde.
Muğla'nın bu zengin biyolojik çeşitliliği korumak için ne yapmamız gerekiyor? İşte bazı öneriler:
- Doğa yürüyüşlerinde dikkatli olun
- Yaban hayvanlarıyla karşılaşırsanız sakin kalın
- Hemen yetkililere haber verin
- Asla korkutmayın veya rahatsız etmeyin
Bu minik farenin hikayesi aslında hepimize bir mesaj veriyor: Doğa, en beklenmedik anlarda en güzel sürprizlerini sunabiliyor. Yeter ki gözümüz açık, yüreğimiz doğaya açık olsun.
Son söz? Muğla'daki bu minik dostumuz, artık güvenli bir şekilde doğal yaşam alanına dönmüş durumda. Ama hikayesi, doğa sevgimizi bir kez daha hatırlattı bize...
