O gece her şey normal başlamıştı. İzmir'in o eski mahallesinde hayat her zamanki gibi akıp gidiyordu ta ki o korkunç an gelene kadar. Yangın, kimsenin beklemediği bir anda çıktı ve her şeyi bir anda altüst etti.
Dumanlar yükselmeye başladığında komşular hemen harekete geçti ama ne yazık ki yetişemediler. İtfaiye ekipleri hızla olay yerine intikal etse de alevlerin önüne geçmek için çok geçti. O dört can—evet, dört masum insan—yangından kurtulamadı.
Geriye Kalanlar: Sadece Hatıralar
Yangın söndürüldüğünde geriye harap olmuş bir bina ve içinde yok olan hayatlar kaldı. Komşuların anlattıkları ise yürek burkucuydu. "Onları dün akşam çay içerken görmüştüm," diyor bir komşu, sesi titreyerek. "Nasıl oldu da birkaç saat içinde her şey böyle değişti?"
O evde yaşayan aile, mahallenin sevilen simalarıydı. Kapıları herkese açıktı, komşuluk ilişkileri kuvvetliydi. Şimdi ise geriye sadece fotoğraflar, anılar ve derin bir hüzün kaldı.
İtfaiyenin Zorlu Mücadelesi
İtfaiye ekipleri yangına müdahale etmekte zorlandı. Dar sokaklar ve alevlerin hızla yayılması işleri iyice zorlaştırdı. Yangının çıkış sebebi henüz netlik kazanmamış olsa da, yetkililer incelemelerini sürdürüyor.
Olay yerine gelen aile fertleri ise şok içindeydi. Gözyaşlarına boğulan yakınlar, bir anda her şeylerini kaybetmenin acısını yaşıyordu. "Daha dün konuşmuştuk," diye fısıldıyor bir tanesi, "şimdi ise sadece hatıraları kaldı."
Mahallede Yas Hâkim
O mahalle artık eskisi gibi değil. Sokaklar sessiz, yüzler asık. Herkes o geceyi ve kaybettiklerini düşünüyor. Komşular, cenaze hazırlıkları için bir araya gelmiş durumda. Kimse böyle bir acıya hazır değildi, kimse...
Yangının izleri sadece binada değil, insanların yüreğinde de derin. Belki zamanla yaralar sarılacak ama o dört canın yokluğu hep hissedilecek. İzmir'deki o mahalle, asla unutamayacağı bir acıyla baş etmeye çalışıyor.
Geriye kalan tek şey: onların anıları.
