Tam on beş uzun yıl boyunca, Kuzey Kore sınırına kurulu hoparlörlerden yankılanan sesler nihayet sustu. Güney Kore, ilişkileri germekten başka bir işe yaramadığını düşündüğü bu psikolojik savaş yönteminden vazgeçti. Oldukça radikal bir karar bu.
Peki ya sonrası? Askerî bir gerilim anında, anında geri gelebileceği uyarısı yapılıyor. Yani bu bir 'sonsuza kadar elveda' değil, daha çok 'şimdilik susalım' denilen bir stratejik ara verme. Kim Jong-un'un rejimi de aynı şekilde, karşı propagandasını durdurma sözü verdi. Gerginliği tırmandırmamak adına karşılıklı atılmış bir adım.
Bir Dönemin Sessizce Sonlanışı
İnanması güç ama bu yayınlar, teknolojinin ilkel sayılabilecek araçlarla kullanıldığı bir dönemin kalıntısıydı. Radyo dalgaları ve megafonlar… Günümüzün internet ve sosyal medya çağında, bunların ne kadar etkili olduğu hep bir soru işaretiydi. Belki de asıl mesele sembolik bir güç gösterisiydi.
Aslında her iki taraf da –dışarıdan bakınca– bu yayınlardan pek haz etmiyordu. Güney, 'bunlar artık işe yaramıyor' diyerek masrafı ve anlamsız gerilimi kesti. Kuzey ise, vatandaşlarının 'dış dünyanın sesine' kulak vermesini hiç istemiyor zaten. Yani aslında herkes memnun oldu denebilir!
Peki Ya Gelecek?
Bu sessizlik ne kadar sürecek? Kimse net bir cevap veremiyor. Kore Yarımadası'ndaki diplomasi, bir roller coastera binmeye benziyor. Bir gün barış rüzgarları eserken, ertesi gün füzeler test edilebiliyor. Bu adım, işte bu inişli çıkışlı ilişkide küçük ama önemli bir kaldıraç noktası. Umarım kalıcı olur.
Anlaşma, taraflar arasında son dönemde yapılan görüşmelerin bir meyvesi. Askeri gerilimi azaltmaya yönelik daha geniş bir paketin parçası. Yani tek başına bir 'barış ilanı' değil, ama belki de gelecekteki daha büyük anlaşmalar için atılmış minik bir tohum.
