Mersin'de tam da sahilin en güzel noktasında, yıllardır adeta kentin simgesi haline gelmiş o tarihi uçak artık yok! Evet, yanlış duymadınız - Akdeniz Sahili'ndeki o meşhur sergi uçağı belediye ekipleri tarafından bir operasyon gibi sessiz sedasız kaldırıldı.
Kimileri için sadece paslanmış bir metal yığınıydı belki, ama çoğu Mersinli için anıların, fotoğrafların, hatta buluşmaların bir parçası olmuştu. İnsanlar şaşkın! Bir sabah uyandılar ve o her gün önünden geçtikleri, çocuklarının tırmandığı, turistlerin selfie çektiği uçak yerinde yoktu.
Peki Neden Böyle Bir Karar Alındı?
Belediye yetkilileri - ki kendilerine göre haklı sebepleri var - "çevre düzenlemesi" ve "kent estetiği" gibi gerekçeler öne sürüyorlar. Doğruyu söylemek gerekirse, uçağın zamanla yıprandığı ve görüntü kirliliği oluşturduğu konusunda hemfikir olanlar da var. Ama işte, bu kadar ani ve habersiz yapılması insanların canını sıkmışa benziyor.
Oysa düşünsenize, o uçak orada öylece dururken bile hikayeler anlatırdı adeta. Kim bilir kaç çift orada buluştu, kaç çocuk ilk kez bir uçağa o kadar yaklaştı, kaç turist "Mersin'de sahilde uçak var" diye şaşkın şaşkın anlattı...
Vatandaşlar Ne Diyor?
Sahile gelen Mersinlilerin tepkisi oldukça net. "Keşke önceden haber verselerdi," diyor orta yaşlı bir amca, "en azından vedalaşırdık." Genç bir öğrenci ise daha duygusal: "Çocukluğumun bir parçası gitti adeta."
Aslında işin ilginç yanı şu - belediye haklı olabilir mi? Kent estetiği açısından belki de doğru bir karar almışlar. Ama insanların belleğinde yer etmiş bir objeyi kaldırırken daha duyarlı olunabilirdi sanki.
Şimdi o boş alan - itiraf etmeliyim ki - biraz hüzünlü görünüyor. Sanki bir şeyler eksik. Belki de modern kentleşme dediğimiz şey böyle bir şey - bazı anıları geride bırakarak ilerliyoruz.
Peki siz ne düşünüyorsunuz? Tarihi değeri olan - ya da en azından duygusal bağ kurduğumuz - objeler modern kent yaşamında yer almalı mı? Yoksa kentlerimizi sadece işlevsel ve estetik kaygılarla mı düzenlemeliyiz?
Bir gerçek var ki Mersin sahili artık bir parçasından yoksun. Umarım yerine en az onun kadar değerli, en az onun kadar sevilecek bir şey koyarlar. Ya da belki de - kim bilir - o uçak başka bir yerde, belki bir müzede, yeni hikayeler biriktirmeye devam eder.
