Hani bazı insanlar vardır, kelimelerle dans eder adeta... İşte Mehmet Atilla Maraş da öyle bir şairdi. Ne yazık ki o büyük usta, 76 yaşında aramızdan ayrıldı. Hayatının son demlerini İzmir'deki evinde geçiren Maraş, vasiyeti üzerine memleketi Kahramanmaraş'a getirildi.
Dün öğle vakti... Şehrin kalbi Atatürk Parkı'nda atıyordu. İnsanlar bir araya geldi, ellerinde çiçekler, gözlerinde hüzün. Kalabalıkta yaşlı bir amcanın mırıldandığını duydum: "Şiirlerimizden biri eksildi." Gerçekten de öyleydi.
Son Yolculuğa Hazırlık
Cenaze namazı öğle namazına müteakip kılındı. Camiden yükselen 'Allahü Ekber' sesleri, şairin son yolculuğunun başladığını haber veriyordu adeta. Aile fertleri, sevenleri, edebiyat camiasından dostları... Hepsi oradaydı. Kiminin yüzünde şaşkınlık, kiminde derin bir keder.
Tabutu omuzlara alındığı an... İnsan dalıp gidiyor. Bu kadar kısa mıydı hayat? Daha dün gibiydi o güzel şiirlerini okuduğumuz günler.
Edebiyat Dünyasında Derin İzler
Maraş'ın edebiyatımızdaki yeri bambaşka. Yalnızca şair değil, aynı zamanda yazar ve eğitimciydi. Eserleriyle binlerce insanın kalbine dokundu. Belki de en önemlisi -bana kalırsa- samimiyetiydi. Şiirlerinde hep içten, hep gerçekti.
- Şiir kitaplarıyla nesilleri besledi
- Edebiyat dergilerinde unutulmaz yazılar kaleme aldı
- Genç şairlere her zaman yol gösterdi
Ölüm haberi yayılır yayılmaz, sosyal medyada sevenleri duygu yüklü mesajlar paylaştı. Kimi en sevdiği dizesini alıntıladı, kimi anılarını anlattı. Görünen o ki, o artık aramızda olmasa da eserleriyle yaşamaya devam edecek.
Bir Dönemin Sonu
Şimdi... Geriye hüzünlü bir sessizlik kaldı. Kahramanmaraş'ın toprağı, kendi evladını bağrına bastı. Ama biliyor musunuz? Aslında o hiç gitmedi. Şiirlerinin her okunuşunda yeniden doğacak, yeniden yaşayacak.
Son sözü yine şaire bırakalım: "Şiir, insanın kendisiyle hesaplaşmasıdır." Ve Atilla Maraş, bu hesaplaşmayı en güzel şekilde tamamlayarak aramızdan ayrıldı.
