O korkunç 6 Şubat gecesi yerle bir olan sadece binalar değildi. Ruhlar da enkaz altında kaldı. Ayşe (28) isimli genç kadın, depremin fiziksel yıkımından sağ kurtulmayı başardı ama psikolojik olarak hâlâ o enkazın altında yaşıyor. Tam üç yıldır.
Hayatı adeta donmuş. Evinin kapısından dışarı adım atamıyor. Temizlik yapmak, banyo almak gibi en basit günlük ihtiyaçlar bile onun için aşılamaz dağlar kadar büyük. "Sudan korkuyorum" diye fısıldıyor, sesi titreyerek. "O gece su sesleriyle uyandım. Sonra her şey sallanmaya başladı."
Hayat Dondu Kaldı
Psikiyatrist Dr. Mehmet Yavuz, durumu şöyle açıklıyor: "Ayşe hanımda ağır travma sonrası stres bozukluğu gelişti. Deprem anına takılıp kalmış durumda. Zihni sürekli o anı yeniden yaşıyor."
Aslında bu tür vakalar deprem bölgelerinde maalesef nadir değil. İnsanlar binaların yıkılışını, sevdiklerinin çığlıklarını unutamıyor. Ayşe'nin durumu ise özellikle ağır. Ailesi her gün onu ikna etmeye çalışıyor ama nafile.
Umudun Son Işığı
Peki hiç mi umut yok? Var elbette. Uzmanlar, doğru tedavi ve sosyal destekle bu tür vakaların zamanla iyileşebileceğini söylüyor. Ancak sabır gerekiyor. Çok sabır.
Ayşe'nin annesi gözleri dolu dolu anlatıyor: "Kızımı geri istiyorum. O evin içinde sadece gölgesi yaşıyor. Ruhu hâlâ o gecede kaldı."
Depremin yaraları sadece fiziksel değil. Ruhsal yaralar belki de çok daha derin ve iyileşmesi çok daha zor. Ayşe'nin hikayesi, aslında binlerce kişinin sessiz çığlığı.
